یک تار موی از آن سر زلفین پر فتن
ارزد هزار جان گرامی به نزد من

سهل است گر سرم برود در پی وفا
نازک دل التفات نماید به جان و تن

ما را نه برگ غنچه و نه صبر عندلیب
کردیم از انتظار چو گل پاره پیرهن

محبوب در حجاب و رقیب ایستاده پیش
گل در کنار نغز بود خار در چمن

لعل مذاب در کف و در عدن به بحر
نقد بهشت عدن به از نسیه ی عدن

استاده ایم بندگی نقد وقت را
آزادگان به نسیه نباشند مرتهن

ای محتسب به هرزه در و بام ما مکاو
وی مفتعل به خیره بن و بیخ خود مکن

ما آشکار توبه شکستیم و تو نهان
با ماه کلاه گوشه ی دولت فرو فکن

ما را به احتساب تو آخر چه حاجت است
کم نیست افتعال رقیب از صد اهرمن

آنک سیه دلی به دو رویی هزار سر
و آنک سبک سری به گرانی هزار من

زاری نزاریا که خلاصت به فضل حق
ممکن بود دگر ز رقیبان به هیچ فن

«حکیم نزاری»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir