به گدایان نرسد شاه سواری کردن
عاقلان را نرسد شیفته کاری کردن

نه چو حلاجی انا الحق نتوانی گفتن
نه خدایی لمن الملک نیاری کردن

پادشاهی و جهان داری و فرمان رانی
هیچ ازین ها نتوانی چونه یاری کردن

مال پوشیدن و چون مار نشستن بر گنج
هم چو اعما بود و آینه داری کردن

احمقی باشد و با مزبله در زیر بغل
دعوی رایحه ی مشک ِ تتاری کردن

آخر ای یار عزیز آن چه نداری مطلب
چیست با نفس شریف این همه خواری کردن

حسد و بغض و تعصب نکنند اهل صفا
دوستی باید و دل داری و یاری کردن

اگرت چشم به بخشایش بخشاینده ست
بایدت گوش به تنبیهِ نزاری کردن

زور و زر هر دو وبالند بنه گردن طوع
چاره ای نیست نزاری تو و زاری کردن