هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه به ستایش عشق و زیبایی (حسن) می‌پردازد و از وصال با معشوق و وفاداری به او سخن می‌گوید. شاعر از عشق به عنوان نیرویی پرورش‌دهنده یاد می‌کند و بر اهمیت وفاداری و بخشش در رابطه عاشقانه تأکید دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، درک برخی از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی可能需要 سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

شمارهٔ ۹۸۴

ای عشق پروریده تو را درکنارِ حسن
وی رسته سر و قدِّ تو بر جویبارِ حسن

ملکِ جمال بر تو مقرّر شود به حکم
گرپایْ مردِ لطف کنی دستْیارِ حسن

هم عاقبت وصال میّسر شود که شد
زان پس که حزن داشت به وصل انتظارِ حسن

با ما به حسنِ عهد وفا کن که روزگار
تا بنگری خراب کند روزِگار حسن

با تشنگان سوخته‌ی خود به شربتی
گو تا مضایقت نکند آبْ‌دارِ حسن

احسان کنند تا نشود حسن منقطع
کاحسان بود به وجهِ حَسَن یادگارِ حسن

مانع مشو نزاری شاهد پرست را
کو را قرار نیست مگر در جوار حسن

بر طرفِ گل‌سِتان جهان تا بود گلی
مشنو که از سرش برود خار خارِ حسن
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۸۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۸۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.