زان شب که با تو دست در آغوش کرده ام
یک باره ترک صبر و دل و هوش کرده ام

هرچ آن نه عشق تست ببازی دانة گهر
هرچ آن نه یادتست فراموش کرده ام

در چشم من شدست یکی دانة گهر
هر نکته یی که از دهنت گوش کرده ام

خالی شده دماغ من از مستی و خمار
زان باده ها که از لب تو نوش کرده ام

بر چرخ می رسید خروش دل از فراق
او را بوعده های تو خاموش کرده ام

از چشم نیم خواب تو امروز روشنست
آن ناله ها که من ز غمت دوش کرده ام

دستم که زیر سنگ فراقست هر شبی
تا روز با غم تو در آغوش کرده ام

پرسیدم از دلم که چرا دوری از برم؟
گفتا که خوف را رخ نیکوش کرده ام

«کمال‌الدین اسماعیل»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir