هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر به بیان عشق صادقانه و بی‌پرده خود می‌پردازد. او تأکید می‌کند که هرچند ممکن است گاهی ادعا کند عاشق نیست، اما در واقعیت عشقش آشکار و صادقانه است. شاعر خود را در غم معشوق، کمتر از وامق (نماد عاشقان) نمی‌داند و عشق خود را پس از مدتی پنهان‌کاری، آشکارا ابراز می‌کند. او همچنین معشوق را از لحاظ زیبایی برتر از عذرا می‌داند و خود را در میان عاشقان معشوق، برتر از بسیاری می‌پندارد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک یا مناسب نباشد. همچنین، استفاده از نمادهای ادبی مانند وامق و عذرا نیاز به سطحی از دانش ادبی دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
شمارهٔ ۱۱۰
گر تو را گویم که عاشق نیستم
یا ز جان یار موافق نیستم
از منت باور مبادا این سخن
زانک در این قول صادق نیستم
عاشقم، عاشق، به آواز بلند
پس که باشم من که عاشق نیستم؟
تو به حسن افزونی از عذرا و من
در غم تو کم ز وامق نیستم
عشق تو یک چند می کردم نهان
زانکه دانستم که لایق نیستم
آشکارا کردم اکنون راز خویش
وندرین دعوی منافق نیستم
هر که در عالم تو را عاشق شدند
من به از چندین خلایق نیستم
یا ز جان یار موافق نیستم
از منت باور مبادا این سخن
زانک در این قول صادق نیستم
عاشقم، عاشق، به آواز بلند
پس که باشم من که عاشق نیستم؟
تو به حسن افزونی از عذرا و من
در غم تو کم ز وامق نیستم
عشق تو یک چند می کردم نهان
زانکه دانستم که لایق نیستم
آشکارا کردم اکنون راز خویش
وندرین دعوی منافق نیستم
هر که در عالم تو را عاشق شدند
من به از چندین خلایق نیستم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
