۳۰۲ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۲۲

می ده که دل ریش مرا مرهم اوست
سودازدگان عشق را همدم اوست

پیش دل من خاک یکی جرعه بهست
از چرخ که کاسۀ سر عالم اوست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.