۲۹۵ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۷۰

وقت سحرش چو عزم رفتن بگرفت
دلرا غم جان رفته دامن بگرفت

اشکم بدوید تابگیرد راهش
در وی نرسید و دامن من بگرفت
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.