هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از فراق و جدایی می‌گوید. هنگام سحر که تصمیم به رفتن گرفت، غم از دست‌رفته‌اش دل را فراگرفت. اشک‌هایش به دنبال راهی برای بازگشت دوست دویدند، اما نتوانستند به او برسند و تنها دامن شاعر را گرفتند.
رده سنی:
15+
متن دارای مضامین عاطفی و احساسی عمیق مانند غم، جدایی و عشق است که درک آن‌ها برای کودکان دشوار بوده و بیشتر مناسب نوجوانان و بزرگسالان است که توانایی درک و همذات‌پنداری با این احساسات را دارند.
شمارهٔ ۱۷۰
وقت سحرش چو عزم رفتن بگرفت
دلرا غم جان رفته دامن بگرفت
اشکم بدوید تابگیرد راهش
در وی نرسید و دامن من بگرفت
دلرا غم جان رفته دامن بگرفت
اشکم بدوید تابگیرد راهش
در وی نرسید و دامن من بگرفت
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
