۲۶۹ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۹۲ - و قال ایضاً

بزرگوارا در انتظار بخشش تو
نمانده است مرا بیش از این شکیبایی

سه شعر رسم بود شاعران طالع را
یکی مدیج و دوم قطعۀ تقاضایی

اگر بداند ثنا و اگر نداد هجا
ازین سه گانه دو گفتم، دگر چه فرمایی؟
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۱ - وله فی مدیحه و یصف الرّمد
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۳ - وله ایضاً فیه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.