در دام رهی فتاد امروز
صیدی که ز دامها بجستست

و اقبال آنست کز شبانه
چون نرگس خویش نیم مستست

وین لحظه گشادن قبایش
در چند پیاله باده بستست

گر خواجۀ به لطف دست گیرد
بر من نه نخستمینش دستست