هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که به ستایش نامی مقدس یا معنوی می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که یادآوری این نام، شادی و آرامش به دل می‌آورد، غم‌ها را از بین می‌برد و وجود فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در ابیات مختلف، تأثیر عمیق این نام بر قلب و جان انسان‌ها توصیف شده است.
رده سنی:
15+
محتوا دارای مضامین عرفانی و معنوی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، درک عمیق‌تر این شعر نیاز به تجربه و شناخت بیشتری از ادبیات عرفانی دارد.
شمارهٔ ۷۲ - وله ایضا
ای نشاط دل خرد نامت
خنک آن کس که می برد نامت
چشمۀ سلسبیل بگشاید
بر زبانی که بگذرد نامت
غم هستی ز خاطرش برود
هر که در خاطر آورد نامت
ای خوشا آن نفس که در دهنم
شکم نافه بر درد نامت
هر دل و جان که ذوق نام تو یافت
به دل و جان همی خرد نامت
چون به نامت رسید هیچ نماند
همه هستی فرو خورد نامت
خنک آن کس که می برد نامت
چشمۀ سلسبیل بگشاید
بر زبانی که بگذرد نامت
غم هستی ز خاطرش برود
هر که در خاطر آورد نامت
ای خوشا آن نفس که در دهنم
شکم نافه بر درد نامت
هر دل و جان که ذوق نام تو یافت
به دل و جان همی خرد نامت
چون به نامت رسید هیچ نماند
همه هستی فرو خورد نامت
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۱ - وله ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۳ - وله ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
