هوش مصنوعی: شاعر از مرگ خر خود که باهوش و جوان بود، ابراز تأسف می‌کند اما از شنیدن وصیت‌های خیرخواهانه‌اش در آخرین لحظات زندگی خوشحال می‌شود. خر در وصیت خود تمام دارایی‌اش مانند جو، کاه و افسار را به امور خیر اختصاص داده است. شاعر از خداوند می‌خواهد که به صاحب خر صبر دهد و او را به خاطر خدمات خرش مورد لطف قرار دهد.
رده سنی: 15+ متن دارای مفاهیم عمیق اخلاقی و مذهبی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه بیشتری نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره و زبان شعری ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۸۳ - وله ایضا

دوش خر بنده کرد پیشم یاد
کاسبک خواجه زندگی بتو داد

نیک دلتنگ گشتم از خبرش
که جوان بود و زیرک و استاد

گر چه غمگین شدم ز واقعه اش
گشتم الحق ازین یکی دلشاد

که شنیدم که او به وقت وفات
به وصیّت لب و دهان بگشاد

از جو و کاه و از جل و افسار
هر چه بد در وجوه خیر نهاد

در چنان وقت اینچنین توفیق
بهمه جانور خدای دهاد

واجیم گشت تعزیت نامه
به تو ای سرور کریم نهاد

عظم الله اجر اصطبلک
ز آنچنان بارگیر خوب نژاد

بر تو فرضست حق گزاری او
زانکه در خدمتت بسی استاد

مستحق تر ز اسب من نبود
گر وصیّت همی کند انفاد

هیچ تاخیر بر نتابد خیر
زود تعجیل کن که خیرت باد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۲ - ایضا له
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۴ - وله ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.