۲۴۴ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۱۱ - وله ایضا

ای سخا پیشه یی کامید مرا
سوی بخت تو رهنمون آورد

پرتو همّت تو چون آتش
رخ بدین چرخ آبگون آورد

چون بدیدم که نشتر از ره فصد
از تن نازنینت خون آورد

عجب آمد مرا از ین حالت
هر زمان حیرتم فزون آورد

گفتم این دست بحر بود،چرا
همچو کان لعل از درون آورد؟

دست سرو، ارغوان شکوفه کند؟
یاسمین بار لاله چون آورد؟

شفق از افتاب طالع شد ؟
فلک این رسم نو کنون آورد؟

آخر الامر معنیی بس خوب
در دلم عقل رهنمون آورد

دست تو بر مثال دریاییست
که دو صد بحر را زبون آورد

همچو غوّاص سر بدو در برد
شاخ مرجان ازو برون آورد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۰ - وله ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۲ - ایضا له فی صفة الفرس
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.