هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از سخاوت و همت بلند فردی ستایش می‌کند و آن را به عناصر طبیعی مانند دریا، آتش و خورشید تشبیه می‌کند. شاعر از دیدن این ویژگی‌های والا در فرد مورد نظر متحیر شده و در نهایت به این نتیجه می‌رسد که دست او مانند دریایی است که بر دیگر دریاها چیره می‌شود.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عمیق ادبی و تشبیهات پیچیده است که درک آن برای کودکان دشوار خواهد بود. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تصاویر شعری نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۱۱۱ - وله ایضا
ای سخا پیشه یی کامید مرا
سوی بخت تو رهنمون آورد
پرتو همّت تو چون آتش
رخ بدین چرخ آبگون آورد
چون بدیدم که نشتر از ره فصد
از تن نازنینت خون آورد
عجب آمد مرا از ین حالت
هر زمان حیرتم فزون آورد
گفتم این دست بحر بود،چرا
همچو کان لعل از درون آورد؟
دست سرو، ارغوان شکوفه کند؟
یاسمین بار لاله چون آورد؟
شفق از افتاب طالع شد ؟
فلک این رسم نو کنون آورد؟
آخر الامر معنیی بس خوب
در دلم عقل رهنمون آورد
دست تو بر مثال دریاییست
که دو صد بحر را زبون آورد
همچو غوّاص سر بدو در برد
شاخ مرجان ازو برون آورد
سوی بخت تو رهنمون آورد
پرتو همّت تو چون آتش
رخ بدین چرخ آبگون آورد
چون بدیدم که نشتر از ره فصد
از تن نازنینت خون آورد
عجب آمد مرا از ین حالت
هر زمان حیرتم فزون آورد
گفتم این دست بحر بود،چرا
همچو کان لعل از درون آورد؟
دست سرو، ارغوان شکوفه کند؟
یاسمین بار لاله چون آورد؟
شفق از افتاب طالع شد ؟
فلک این رسم نو کنون آورد؟
آخر الامر معنیی بس خوب
در دلم عقل رهنمون آورد
دست تو بر مثال دریاییست
که دو صد بحر را زبون آورد
همچو غوّاص سر بدو در برد
شاخ مرجان ازو برون آورد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۰ - وله ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۲ - ایضا له فی صفة الفرس
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
