هوش مصنوعی:
شاعر بیان می‌کند که شعر او مانند عصای موسی است، اما او مطمئن است که این هنر او نیست که چیزی از ممدوح به دست می‌آورد. او از این خاصیت شعرش بی‌خبر بود که می‌تواند انعام را بی‌اثر کند.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عمیق ادبی و عرفانی است که درک آن به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی نیاز دارد. همچنین، ممکن است برخی از اشارات انتقادی آن برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۱۴۹ - ایضا له
عصای کلیمست این شعر من
که دریا بخشکی چو ساحل کند
یقین بد مرا کآن هنر نیستش
که چیزی ز ممدوح حاصل کند
ندانستم این خاصیت باشدش
که انعام پذرفته باطل کند
که دریا بخشکی چو ساحل کند
یقین بد مرا کآن هنر نیستش
که چیزی ز ممدوح حاصل کند
ندانستم این خاصیت باشدش
که انعام پذرفته باطل کند
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۸ - وله ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۰ - ایضا له
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
