هوش مصنوعی: شاعر در این متن به توصیف خود و ویژگی‌های اخلاقی و هنری خویش می‌پردازد. او خود را فردی شیرین‌سخن، آتشین‌مزاج، خوش‌فکر و رازدار معرفی می‌کند. سخنانش گوارا و حرکاتش سبک است. او به کمک ضعیفان می‌شتابد و از تکیه بر زمانه پرهیز می‌کند. شاعر خود را مانند بهار می‌داند که با لطافت و زیبایی‌اش دیگران را خوشحال می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و اخلاقی نسبتاً پیچیده است که درک آن‌ها نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات ادبی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۹۹ - وله ایضا

منم ان چرب دست شیرین کار
کاب طبع مراست آتش بار

صورتم آشیانۀ معنی
فکرتم کنج خانه اسرار

حرکاتم چو گام عمر سبک
سخنانم چو باده نوشگوار

همچو گل عالمی بخنداند
بلبل طبع من گه گفتار

بستانم بهزل مال ملوک
بر ضعیفان کنم به حکم ایثار

زان که مقدار خویشتن دانم
باشدم پیش هر کسی مقدار

شادی آنکسی به جان جویم
که ز دل جوید او مرا آزار

نکنم تکیه بر زمانه از آنک
واقفم بر زمانة غدّار

بستانم به لطف و خوش بدهم
زانکه هستم بخوش دمی چو بهار

چون خزان بر سرم زرافشانست
زان که هستم لطیف و خوش دیدار

جان مانیّ و صورت آزر
بر سر دست من گرفته قرار
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۸ - ایضا له
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰۰ - وله ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.