هوش مصنوعی: این متن به انتقاد از فردی می‌پردازد که با وجود توانایی، به دیگران کمک نمی‌کند و حتی از نیازمندان دریغ می‌ورزد. شاعر با بیان تصاویر گرسنگی و محرومیت، از خودخواهی و بخل این فرد سخن می‌گوید و عواقب این رفتار را یادآور می‌شود.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم انتزاعی و انتقادی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از تصاویر و واژگان به‌کاررفته (مانند «قحبه») ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.

شمارهٔ ۲۱۲ - وله ایضا

ای نکرده بعهد خویش از بخل
شکم یک گرسنه از نان سیر

زین تغابن که نان همی خاید
بینمت سال و مه ز دندان سیر

هر گرسنه که از تو نان طلبد
میرد از نان گرسنه وز جان سیر

افگنی خون چو پسته در دل آنک
دهن او کنی زبریان سیر

در کشد سفره ات از و دامن
روی نانت ندیده مهمان سیر

بس که خوان طعام گستردی
کار زوها شدند از آن خوان سیر

به سفر میروی برو که شدند
از وجودت همه سپاهان سیر

اجل و چاه و گرگ در راهند
رو ببین روی خویش و یاران سیر

کسی ز پهلوی تو نخورد مگر
بخورد شیر در بیابان سیر

رو به آب سیاه تا بخورند
قحبه یی چند نان و حمدان شیر
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۱ - وله ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۳ - وله ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.