هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از ارسال قطعه‌ای شعر به مخاطب سخن می‌گوید و بیان می‌کند که درخواست کوچکی در آن داشته است، اما مخاطب به این درخواست توجهی نکرده است. شاعر با کنایه می‌گوید که این بی‌توجهی باعث شده است مخاطب در نظرش کوچک و بی‌ارزش شود، در حالی که خودش (شاعر) سنگین‌وزن و بااهمیت به نظر می‌رسد. او در پایان قطعه را مبارک می‌خواند و می‌گوید که این قطعه باعث شده است او گدا و مخاطب بخیل به نظر برسد.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم کنایه‌آمیز و انتقادی است که درک آن‌ها به سطحی از بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تشبیهات ادبی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۲۳۲ - ایضا له
قطعه ای نزد تو فرستادم
التماسی در آن حقیر و قلیل
التماسم نداشتی مبذول
تا تو گشتی خفیف و بنده ثقیل
قطعه یی بس مبارکست الحق
که ازو من گدا شدم تو بخیل
التماسی در آن حقیر و قلیل
التماسم نداشتی مبذول
تا تو گشتی خفیف و بنده ثقیل
قطعه یی بس مبارکست الحق
که ازو من گدا شدم تو بخیل
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۳۱ - این قطعه در مدح ملک السّیادة و النّقابه سیّد مجدالدّین گوید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۳۳ - ایضا له
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
