هوش مصنوعی: شاعر در این متن به ستایش بزرگی می‌پردازد که از نظر اخلاقی والاست. او با وجود ناتوانی در نوشتن خطی زیبا، تمایل دارد هر آنچه در ذهن دارد را بنویسد. شاعر اشاره می‌کند که این بزرگ‌وار نیازی به نویسندگان دیگر ندارد و خود می‌تواند بنویسد. همچنین، شاعر اعلام می‌کند که حتی اگر نوشته‌هایش سودی نداشته باشد، باز هم برای آن بزرگ‌وار صدها بار می‌نویسد.
رده سنی: 15+ متن دارای مفاهیم عمیق ادبی و اخلاقی است که درک آن‌ها به سطحی از بلوغ فکری و ادبی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات شعری ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد.

شمارهٔ ۲۴۹ - وله ایضا

ای بزرگی که کرامند بود گر بمثل
مدح اخلاق تو بر چشم خرد بنویسم

خطکی هست مرا گر چه چنان نیکو نیست
که بدان هر چه مرا رای بود بنویسم

این چنین خط که تو از بهر رهی بنوشتی
نیست حاجت بدبیران تو، خود بنویسم

خط که بنویسی و ازوی نبود حاصل هیچ
من بدین مفلسی از بهر تو صد بنویسم
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴۸ - ایضا له
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵۰ - ایضا له
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.