هوش مصنوعی:
شاعر بیان می‌کند که اگر از مدح و ستایش بزرگوار دست بکشد، نه از روی تقصیر، بلکه از روی ناچاری است. او اشاره می‌کند که اگر شعر و ستایش با جفا و ستم از سوی بزرگوار همراه باشد، سکوت را برمی‌گزیند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم انتزاعی و ادبی است که درک آن به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی نیاز دارد. همچنین، اشاره به مفاهیمی مانند جفا و ضرورت سکوت ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.
شمارهٔ ۲۵۰ - ایضا له
زبزرگوارا! من ترک مدح گفتن تو
اگر کنم نه ز تقصیر ، از اضطرار کنم
عطای شعر چو از تو جفا و جور بود
ضرورتست که خاموشی اختیار کنم
اگر کنم نه ز تقصیر ، از اضطرار کنم
عطای شعر چو از تو جفا و جور بود
ضرورتست که خاموشی اختیار کنم
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴۹ - وله ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵۱ - وله ایضا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
