هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر با استفاده از استعاره‌های حیوانی، به مخاطب خود می‌گوید که او مردارخوار نیست و لاشه‌ای نزد او نفرستد. سپس از مخاطب می‌پرسد که تو چه مرغی هستی که طوطی را از زاغ و بلبل را از باشه تشخیص نمی‌دهی؟
رده سنی:
15+
این شعر حاوی استعاره‌ها و مفاهیم پیچیده‌ای است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از واژه‌هایی مانند 'مردارخوار' و 'لاشه' ممکن است برای برخی از گروه‌های سنی پایین نامناسب باشد.
شمارهٔ ۳۰۲ - ایضا له
من نه مردار خوارم ای خواجه
چه فرستی بنزد من لاشه؟
تو چه مرغی که باز نشناسی
طوطی از زاغ و بلبل از باشه؟
چه فرستی بنزد من لاشه؟
تو چه مرغی که باز نشناسی
طوطی از زاغ و بلبل از باشه؟
وزن: مفعول مفاعلن مفاعیلن (هزج مسدس اخرب مقبوض)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۰۱ - وله ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰۳ - و له ایضاً
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
