۲۴۵ بار خوانده شده

بخش ۳۰ - حکایت

سرآشفته ای مستِ خود رای بود
که در کشمرش پیش از این جای بود

سحرخواره ای شب نشین روز مست
می و مطربی را شده زیر دست

مُدام او ز آتش غذا ساخته
ز آب منی خود بپرداخته

نمیخورد بی چاره از هر ابا
بود کم تر از چمچمه ای شوربا

نه شربت چشیدی نه خوردی طعام
سراسیمه بودی مدام از مدام

شبی در برش آن سزای هجا
نفس منقطع شد ازو بر فجا

برآورد مطرب غریو و غرنگ
که راه نفس شد برین ترک تنگ

دویدند یاران او بر سرش
فروبسته دیدند دم در برش

رئیس ده و کدخدایان به هم
هراسان که گردند از آن متّهم

جگرگاه بی چاره بگشافتند
جگر، پوده و دل، سیه یافتند

چنین چند کس دیده ام کز شراب
فرورفت ناگه خراب و یباب
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۲۹ - سخا به مستی
گوهر بعدی:بخش ۳۱ - حفظ اعتدال
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.