هوش مصنوعی: این شعر به گفتگوی شاعر با بلبل می‌پردازد که هر دو عاشق هستند. بلبل عاشق گلزار است و شاعر عاشق دیدار معشوق. هر دو در درد فراق و عشق می‌سوزند و از تنهایی و دیوانگی عشق سخن می‌گویند. شعر به زیبایی‌های طبیعت و عشق اشاره دارد و از مفاهیمی مانند فراق، دیوانگی عشق و جستجوی معشوق استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه در شعر وجود دارد که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و مفاهیم مانند دیوانگی عشق و فراق نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۳ - بلبل شوریده

ای بلبل شوریده دیوانه توئی یا ما
جویای رخ خوب جانانه توئی یا ما

تو عاشق گلزاری من عاشق دیدارم
در درد فراق او مردانه توئی یا ما

تو در قفسی و ما در خلوت خود تنها
ای گوشه نشین مست دیوانه توئی یا ما

در فصل بهار ودی از عشق جمال وی
با نعره و فریادی مستانه توئی یا ما

عشق تو به ما بلبل اندر رگ و پی رفته
آن باده خونین را پیمانه توئی یا ما

توجزگل وماجزدوست چیزی چو نمی بینیم
ازغیر حبیب خویش بیگانه توئی یا ما

تو زخم خوری از خار مارا بکشد بردار
آیا به زبان خلق افسانه توئی یا ما

تو عاشق وما عاشق دم درکش و حاضر باش
ورنه به خدا امروز در خانه توئی یا ما

گویند که گنجی هست اندر دل هر سرمست
از بهر چنین گنجی ویرانه توئی یا ما

محیی به گلستان شد با بلبل نالان شد
کای بلبل نالنده جانانه توئی یا ما
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲ - پیرکنعان
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴ - همت مردانه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.