هوش مصنوعی: شاعر در این متن از درد عشق و رنج‌های ناشی از آن می‌گوید. او از بی‌وفایی معشوق و تأثیرات منفی این عشق بر جسم و جان خود سخن می‌گوید. همچنین، به ناامیدی و یأس خود اشاره می‌کند و از دیگران می‌خواهد که او را درک کنند.
رده سنی: 16+ متن حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و روانی مانند ناامیدی، رنج عشق و یأس است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد. همچنین، درک کامل این متن نیاز به بلوغ عاطفی و تجربه‌ی زندگی دارد.

شمارهٔ ۲۲ - شرح جور یار

نمی دانم که او تا کی پی آزار خواهد شد
نگوید این دلم آخر از او بیزار خواهد شد

بدین خو چندروزی گر بماند ازجفای او
تنم بیمار خواهد گشت وجان افگار خواهد شد

به خواب مرگ شد بخت من وگویند یارانم
که توفریاد وافغان کن که او بیدار خواهد شد

مکن بهر خدا عزم گلستان با چنین روئی
که دانم باغبان شرمنده از گلزار خواهد شد

مَیَفشان دست چندی ای سرو ناز من
که هوش جان زدست دست تو افگار خواهد شد

چه گویم شرح جور یار و درد خویش با مردم
که بی تسکین مرا گویند با تو یار خواهد شد

زاندوه دل چاک و جگر تا کی برد محیی
که این عشق است و اینها هر زمان بسیار خواهد شد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱ - حضور درد
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۳ - طعنه بدخواه
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.