هوش مصنوعی: این متن بیانگر درد و رنج شاعر از بی‌عدالتی، بیگانگی و دوری از معشوق است. شاعر از جور و جفا، غم و درد شکایت دارد و از معشوق می‌خواهد که به او رحم کند یا او را رها سازد. همچنین، او از انتظار طولانی و بی‌صبری خود می‌گوید و آرزوی آزادی و آرامش دارد.
رده سنی: 16+ متن حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و روحی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند درد و رنج، بیگانگی و انتظار نیاز به بلوغ فکری برای درک کامل دارند.

شمارهٔ ۷۲ - دل زار

بگو با این دل زارم کشد جور و جفا تا کی
کجائی لذت شادی ،غم و درد و بلا تا کی

شدم بیگانه از خویش و نگشت او آشنا با من
کند بیگانگی چندین به من آن آشنا تا کی

مکن قصد چو من در ره فتاده از برای تو
ز حد بگذشت مشتاقی نیائی سوی ما تا کی

دلم طاقت نمی آرد تو هم انصاف پیش آور
زتو جور و جفا چندین ز من مهر و وفا تا کی

برو ای جان از آن گلزار بوئی سوی من آور
کشیدن منّت بسیار از باد صبا تا کی

گشایندم قبا تا من بیاسایم زعمر خود
گره در دل مرا باشد از آن بند قبا تا کی

گر او را کشتنی باشد بکش ور نه کن آزادش
بود در دست تو محیی اسیر و مبتلا تا کی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۱ - دل پرغم
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۳ - برون آ شهسوارا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.