هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه بیانگر احساسات عمیق شاعر نسبت به معشوق است. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا مانند سرو سیم‌اندام، فرهاد و شیرین، و بت‌پرستی، عشق و شیفتگی خود را توصیف می‌کند. او از بی‌قراری دلش می‌گوید و معشوق را قبله‌گاه جان خود می‌داند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عاشقانه عمیق و استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به مفاهیمی مانند بت‌پرستی و عشق زمینی ممکن است نیاز به بلوغ فکری برای درک مناسب داشته باشد.

شمارهٔ ۱۰۱۲

ماه من ای سرو سیم اندام من
از دهانت کی برآید کام من

رحم کن ای زندگانی رحم کن
بر دل بی صبر بی آرام من

تا به شیرینی برآمد نام تو
تلخ شد فرهاد وار ایام من

هر چه دیدم سرو قدت می فتد
لرزه هم چون بید بر اندام من

بت پرستی گرچه در اسلام نیست
شهره شد در بت پرستی نام من

عضو عضو یار من هریک بتیست
وای من بر من زین همه اصنام من

من اگر چه صید او گشتم ولیک
او عجب مرغیست اندر دام من

گو مباش از ملک صبحم تا به شام
روی و موی اوست صبح و شام من

قبله ی جان نزاری روی اوست
من خم عشاقم و او جام من
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.