هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عارفانه، بیانگر درد دوری از معشوق و آرزوی وصال اوست. شاعر با توصیف زیبایی‌های معشوق و تأثیر آن بر دل شکسته‌اش، از او می‌خواهد که به وی التفات کند و با حضور خود، غم‌هایش را تسکین بخشد. همچنین، شاعر به دوستان مخلص و اهمیت غم‌خواری اشاره می‌کند و ارزش وصال معشوق را بالاتر از وعده‌های بهشتی می‌داند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و عارفانه است که درک عمیق‌تر آن نیاز به بلوغ فکری و عاطفی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند درد فراق و وصال ممکن است برای سنین پایین قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۱۰۲۶

ترش گرفته دو ابرو و لب چنان شیرین
به خشم سر که میامیز بر عسل چندین

بیا و لب به لبم بر نه و دلم دریاب
که جز چنین نتوان داد درد را تسکین

در آی و خانه بیارای و وقت ما خوش کن
شراب کی بستان و زمانکی بنشین

به لطف باز طلب دوستان مخلص را
ببایدت غم یاران بخورد بهتر از این

زکات حسن ترا هیچ وجه دیگر نیست
درآی ای که به دست آوری دل غم گین

ز حسن تو چه کم آید گر التفات کنی
بیا که حسن ترا نیست حاجت تحسین

مرا وصال تو حالی اگر شود حاصل
مهم تر ست ز وعده و وعید حورالعین

کسی که طلعت زیبای تو تفرّج کرد
بدین قیاس بداند که چیست خلد برین

دل شکسته دلان گر نگاه خواهی داشت
شکسته تر نبود از نزاری مسکین
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۲۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.