۲۶۱ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۰۶۲

برفکن برقع از آن رویِ چو ماه
تا به ماهت کنم از دور نگاه

گرچه هر لحظه برانگیخته ای
رستخیزی دگر از لشکر گاه

کو مرا جایِ نزولِ تو که نیست
کُنجِ من لایقِ گنجینه ی شاه

سرم از نرگسِ مستت مخمور
دستم از سروِ بلندت کوتاه

من ندارم سرِ غیرِتو و تو
گر نداری سرِ من واویلاه

بی تو با خویشتنم کاری نیست
من به تو بیش نمی دانم راه

خانه سیلابِ غمت کرد خراب
آه مِن حُبَّکَ مِن حُبَّکَ آه

دل ببردی ز نزاری و به طوع
جان فدایِ تو کند بی اکراه
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۶۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.