کس کار تنک حوصله را تنگ نگیرد
آیینه که از شیشه بود زنگ نگیرد

تا عرصه مشرب نکشم باز، عنان را
جا بر دل من وسعت اگر تنگ نگیرد

آزاده دل آن است که در ترک تعلق
گر در خم نیلش فکنی، رنگ نگیرد

کی خصمی ظاهر شکند نسبت اصلی؟
چون شیشه تواند طرف سنگ نگیرد؟

آن را که اثر کرد به دل، زاری بلبل
گل چیست، که خواهد می گلرنگ نگیرد

رنگینی گلشن بود از نغمه بلبل
بی‌زمزمه‌ای، بزم طرب رنگ نگیرد

آهنگ گلستان نکند باد صبا صبح
تا رخصتی از مرغ شباهنگ نگیرد

با غنچه بگویید که خون شد دل بلبل
بر خنده کسی راه چنین تنگ نگیرد

زان رنج خمارم کُشد امشب، که صراحی
بر گردن خود خون من از ننگ نگیرد

حسرت نگذارم به دل خویش چو قدسی
دامان تو گر حیرتم از چنگ نگیرد