تشنه وصل تو را بی تو اگر خواب آمد
هیچ شک نیست که در دیده او آب آبد

هر کس آن بخت ندارد که سوی آب حیات
برود همچو خضر تشنه و سیراب آید

پرده از روی برانداز که هر سوخته یی
همچو پروانه سوی شمع جهانتاب آید

زاهد شهر چو بیند خم ابروی تو را
بعد ازین مست چو چشم تو به محراب آید

هست دریوزه ما وصل تو و هر نفسی
بر درت عاشق بیچاره بدین باب آید

تا کی از حسرت لعل لبت ای مردم چشم
اشک من زرد به رخساره چو سیماب آید

هست از شوق لبت اینهمه گفتار کمال
طوطی آری به حدیث از شکر ناب آید

«کمال خجندی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir