هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از عشق و فراق سخن می‌گوید، با تصاویری مانند تشنه‌ای مشتاق به آب روان، و توصیف زیبایی معشوق که در جهان بی‌نظیر است. همچنین، اشاره‌ای به تأثیر عشق بر عقل و جان دارد و از زیبایی‌های طبیعت مانند گل و ماه و خورشید برای بیان احساسات استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی کلاسیک، فهم آن را برای سنین پایین‌تر دشوار می‌کند.

شمارهٔ ۶۶۳

هوای وصل تو دارد غریق بحر فراق
چو تشنه که به آب روان بود مشتاق

شنیده ام که سگم خوانده عفاک الله
من قیر بدین هم ندارم استحقاق

هزار بار به گرد جهان مه و خورشید
بر آمدند و نظیرت ندید در آفاق

اساس عقل بر افتاد تا به ابرو و چشم
بنای حسن نهادی و بر کشیدی طاق

حدیث زلف درازت به گوش جان چو رسید
به هم برآمد از آن حلقه حلقه عشاق

صحیفهای ملون حواشی گل را
فروغ روی نو آتش فکند در اوراق

شوند اهل سپاهان غلام طبع کمال
گر این دو بیت سرایند مطربان عراق
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۶۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۶۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.