هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، با استفاده از تمثیل یوسف و زیبایی‌هایش، به بیان احساسات شاعرانه و عشق الهی می‌پردازد. شاعر از زیبایی معشوق و ارزش بی‌نظیر او سخن می‌گوید و به ستایش عشق و وفاداری می‌پردازد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و شاعرانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، برخی از مفاهیم ممکن است برای مخاطبان جوانتر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۹۹۹

ترا چگونه توان گفت یوسف ثانی
ثنای حسن نو او گفت او بود ثانی

حدیث بوسف مصری که احسن القصص است
کسی بسوز نخواند چو پیر کنعانی

دلا حکایت حستش کن و شنو تحسین
گذار نه یوسف چه نه می خوانی

شنیده نقش رخش نقشیند و دفتر شست
چو بشنوی توهم ای گل ورق گردانی

بدانکه از کف پا دادیم دو بوس مرنج
بگیر بوس خود اکنون اگر پشیمانی

درت زمالش رخسار هاست مالا مال
دگر به پای تو خواهیم سود پیشانی

حقوق بندگیم گفته شهان دانند
هنوز قیمت و مقدار خود نمی دانی

رقیب گفت تو دانی کمال قیمت من
بگفتم ای دل سخنت بغضه ارزانی

ترا به ساحل دریا بصد درم بخرند
برای لنگر کشتی که پس گران جانی
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۹۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۰۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.