چو رخسارت گل رنگین نباشد
شکر چون لعل تو شیرین نباشد

بدیدم عارض و روی تو گفتم
بدین خوبی گل و نسرین نباشد

نهان داری میان لعل پروین
به لعل اندر نان پروین نباشد

وفا می کن به رغم خوب رویان
که خوبان را وفا آیین نباشد

مکن جور و جفا برما ازین بیش
جفا بر عاشقان چندین نباشد

اگر چه عاشقان بسیار داری
ولی چون من یکی مسکین نباشد

مرا ای خسرو خوبان چو فرهاد
نصیبی زان لب شیرین نباشد

سری را کاستانت گشت بالین
دگر او را سر بالین نباشد

مرا روزی به دست آید شب وصل
ولیکن چون شب دوشین نباشد

کسی کا جز به وصلت شادمان نیست
چرا در هجر تو غمگین نباشد

همام اندر غزل در می چکاند
ز تو باری کم از تحسین نباشد