آن یکی می‌رفت در مَسجد دَرون
مَردم از مَسجد هَمی آمد بُرون

گشت پُرسان که جَماعَت را چه بود
که زِ مسجد می‌بُرون آیَند زود؟

آن یکی گُفتَش که پیغامبر نماز
با جَماعَت کرد و فارغ شُد زِ راز

تو کجا دَر می‌رَوی، ای مَردِ خام
چون که پیغامبر بِداده‌ست اَلسَّلام؟

گفت آه و دود ازان اَه شُد بُرون
آهِ او می‌داد از دلْ بویِ خون

آن یکی گفتا بِدِه آن آه را
وین نمازِ منْ تو را بادا عَطا

گفت دادم آه و پَذْرُفتم نماز
او سِتَد آن آه را با صد نیاز

شب به خواب اَنْدَر بِگُفتَش هاتِفی
که خریدی آبِ حیوان و شِفا

حُرمَتِ این اختیار و این دُخول
شُد نمازِ جُملهٔ خَلْقانْ قَبول