می چون سبو کشید، لب می پرست ما
در کارگاه سعی، نجنبید دست ما

ما کرده ایم دانه ی دل در زمین عشق
از آسیای چرخ نیاید شکست ما

امروز، زاهد از لب ما بوی می شنید
ای بی خبر ز بزم شراب الست ما

پا در زمین نشئه ی عشرت فشرده ایم
باشد چو تاک، میکده ها زیر دست ما

خمخانه ها تهی شد و ما تشنه لب حزین
می، شد کبابِ حوصله ی دیر مست ما