هوش مصنوعی: این متن عاشقانه و عرفانی، بیانگر درد و شور عشق است که با تصاویر شاعرانه مانند لاله، سنبل، و میکده خون، احساسات عمیق و آشنایی با رنج و شادی عشق را نشان می‌دهد. شاعر از بی‌وفایی و دلشکستگی نیز سخن می‌گوید، اما در نهایت، عشق را به عنوان جوهره زندگی می‌ستاید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی تصاویر شاعرانه مانند 'میکده خون' و 'دل به خون تپیده' ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.

شمارهٔ ۱۶

تا عشق تو دلرباست ما را
بیداد تو جانفزاست ما را

چون لاله دل به خون تپیده
با داغ تو، آشناست ما را

گستاخ به سنبلت وزیده
صد عربده با صباست ما را

صد میکده خون به ساغر دل
زان لعل کرشمه زاست ما را

صد شور به جیب داغ ناسور
زان طرّهٔ مشکساست ما را

دل بی تو چو شیشهٔ شکسته
در گریهٔ های هاست ما را

گل گوش نمی دهد به بلبل
تا خامه سخن سراست ما را

جمشید جهان متاع فقریم
دل جام جهان نماست ما را

از کاوش غمزه، شکوه ای نیست
داد از دل بی وفاست ما را

بخروش حزین که ناله تو
با گوش، خوش آشناست ما را
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.