هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که به مفاهیمی مانند عشق، حسرت، دل‌بستگی، و رنج‌های روحی می‌پردازد. شاعر از تغییرات ظاهری در احساسات و اشیاء سخن می‌گوید اما تأکید دارد که ماهیت اصلی آنها ثابت است. همچنین، به مسائل معنوی مانند ریاکاری زاهدانه و عشق الهی اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار خواهد بود. همچنین، برخی از اشارات عاشقانه و حسرت‌بار ممکن است برای سنین پایین نامناسب باشد.

شمارهٔ ۱۷۷

احساس مبدل شد و محسوس همان است
صد شمع فزون سوخته، فانوس همان است

دل کافر دیر است، ز لبیک چه حاصل؟
گر زمزمه دیگر شده، ناقوس همان است

لب بر لب او دارم و حسرت کش عشقم
دلبر به کنار و هوس بوس همان است

با رب چه علاج است، پریشانی دل را؟
زلفش به کف و خاطر مأیوس همان است

از دوست به کونین نگردیم تسلی
این هر دو به دست و کف افسوس همان است

خیزد ز دری هر نفس، آوازه ی دولت
کاووس شد و زمزمه ی کوس همان است

زاهد چوکند جامه ز مصحف، مفریبید
ای ساده دلان خرقهٔ سالوس همان است

در بارگه پادشه عشق حزین را
سر خاک شد وذوق زمین بوس همان است
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.