هوش مصنوعی:
این شعر از عشق و رنج‌های عاشقانه سخن می‌گوید. بلبل و پروانه نماد عاشقانی هستند که در مسیر عشق دچار درد و رنج می‌شوند. تاریکی جهان و ناملایمات آن، همراه با اشک و خون، تصویری از یک عشق پررنج را ترسیم می‌کند. در نهایت، مرگ عاشق و سوگواری شمع برای پروانه، پایان تلخ این داستان عاشقانه است.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عاشقانه، نمادگرایی پیچیده، و توصیف‌های احساسی و گاه تلخ موجود در شعر، آن را برای مخاطبان نوجوان و بزرگسال مناسب می‌سازد. درک کامل این شعر نیاز به بلوغ فکری و عاطفی دارد.
شمارهٔ ۲۲۱
بلبل و پروانه را عشق گریبان گرفت
این ره بزم، آن یکی، راه گلستان گرفت
تیره شبستان دهر، جای نشستن نبود
دامن جان مرا، صحبت جانان گرفت
جور جهان می شود، قسمت خونین دلان
خار، مکافات برق، ز آبله پایان گرفت
خونی صد خانه است، اشک جهان گرد من
شکرکه این سیل خون، راه بیابان گرفت
آن دل نامهربان سوخت به مرگ حزین
ماتم پروانه را، شمع به سامان گرفت
این ره بزم، آن یکی، راه گلستان گرفت
تیره شبستان دهر، جای نشستن نبود
دامن جان مرا، صحبت جانان گرفت
جور جهان می شود، قسمت خونین دلان
خار، مکافات برق، ز آبله پایان گرفت
خونی صد خانه است، اشک جهان گرد من
شکرکه این سیل خون، راه بیابان گرفت
آن دل نامهربان سوخت به مرگ حزین
ماتم پروانه را، شمع به سامان گرفت
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
