مژگان سرکشت، رگ جان ها گرفته است
بنگر که دست فتنه چه بالا گرفته است

گاهی کشم سری به گریبان خویشتن
از بس دلم ز تنگی دنیا گرفته است

آشوب محشریست، دلش نام کردهام
این قطره ای که شورش دریا گرفته است

نامی ست بی نشان که به آن فخر می کنند
این هستیی که شهرت عنقا گرفته است

تنگ است اگر به غمکدهٔ شهر جا، حزین
از دست ما، که دامن صحرا گرفته است؟