هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از درد دوری و انتظار کشیدن برای معشوق سخن می‌گوید. او طبیعت را با چشم اندوهگین می‌بیند و از داغ فراق و بی‌قراری جانش می‌نالد. در نهایت، از معشوق می‌خواهد که او را دریابد، چرا که از عشق و انتظار خمار است.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک آن ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.
شمارهٔ ۲۶۲
گل بی تو مرا به دیده خار است
هر سبزه چو تیغ آب دار است
از نقش قدم بسی فزونتر
در راه تو چشم انتظار است
چون لاله ز داغ دوری تو
خون دل و دیده درکنار است
درمان هزار دردمند است
دردت که به جان بی قرار است
دریاب به پرسشی حزین را
کز لعل لب تو در خمار است
هر سبزه چو تیغ آب دار است
از نقش قدم بسی فزونتر
در راه تو چشم انتظار است
چون لاله ز داغ دوری تو
خون دل و دیده درکنار است
درمان هزار دردمند است
دردت که به جان بی قرار است
دریاب به پرسشی حزین را
کز لعل لب تو در خمار است
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
