گل بی تو مرا به دیده خار است
هر سبزه چو تیغ آب دار است

از نقش قدم بسی فزونتر
در راه تو چشم انتظار است

چون لاله ز داغ دوری تو
خون دل و دیده درکنار است

درمان هزار دردمند است
دردت که به جان بی قرار است

دریاب به پرسشی حزین را
کز لعل لب تو در خمار است