هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، به موضوعات عشق، عرفان، و نگاه عمیق به زندگی می‌پردازد. شاعر با نگاهی انتقادی به ظواهر دنیوی و تأکید بر دیدار حقیقی، از ناتوانی انسان در درک حقایق هستی سخن می‌گوید. همچنین، به مفاهیمی مانند عشق مجازی و حقیقی، رندی، و بی‌اعتباری دنیا اشاره دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار بوده و نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، برخی اشارات به میگساری و رندی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.

شمارهٔ ۳۵۳

اهل نظر، از آن در یکتا چه دیده اند
با دیدهٔ حباب ز دریا چه دیده اند؟

حسن بتان به ساده دلی ها نمی رسد
آیینه خاطران، ز تماشا چه دیده اند؟

حجّ قبول، کعبهٔ دیدار دیدن است
از پای سعی آبله فرسا چه دیده اند؟

شد چشم ما ز نعمت عمر دو روزه سیر
از روزگار، خضر و مسیحا چه دیده اند؟

از دل، سراغ لیلی صحرانشین شود
خواری کشان ز آبلی پا چه دیده اند؟

دارند هر طرف چو صفت جرگه در میان
صیاد پیشگان ز دل ما چه دیده اند؟

از خون دیده پرورش تاک می کنند
رندان میگسار ز صهبا چه دیده اند؟

ما نقش خود ز خال لب یار دیده ایم
تا اهل دل ز خال سویدا چه دیده اند؟

چون می توان ز ترک طلب، کام دل گرفت
دون همّتان، ز عرض تمنا چه دیده اند؟

شیدا دلان، ندانم از آن بی نشان حزین
پنهان کدام شیوه و پیدا چه دیده اند؟
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۵۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.