هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به مفاهیمی مانند بی‌ثباتی دنیا، ناامیدی، عشق و جستجوی معنا می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌های مختلف مانند کف، خاتم، آتش و بلبل، احساسات عمیق انسانی و پوچی برخی تلاش‌ها را بیان می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین برخی از استعاره‌ها نیاز به دانش ادبی نسبتاً بالایی دارند.
شمارهٔ ۴۱۲
کف چون تهی ست جوهر انسان چه می کند؟
خاتم چو نیست، دست سلیمان چه می کند؟
آتش زدی ز جلوه به خاشاک هستیم
این برق را ببین به نیستان چه می کند؟
از پردهٔ حجاب برآ، آفتاب من
این دور باش حسن نگهبان چه می کند؟
بیهوده است بر سر کویت فغان ما
گلبانگ بلبلان به گلستان چه می کند؟
زاهد چه فیض می برد از شعر من حزین ؟
با این سفال، صحبت ربحان چه می کند؟
خاتم چو نیست، دست سلیمان چه می کند؟
آتش زدی ز جلوه به خاشاک هستیم
این برق را ببین به نیستان چه می کند؟
از پردهٔ حجاب برآ، آفتاب من
این دور باش حسن نگهبان چه می کند؟
بیهوده است بر سر کویت فغان ما
گلبانگ بلبلان به گلستان چه می کند؟
زاهد چه فیض می برد از شعر من حزین ؟
با این سفال، صحبت ربحان چه می کند؟
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
