ای دل همه لافی سخن حوصله بگذار
دیدی جگر عشق نداری گله بگذار

سرگشتگی ات راهبر کعبهٔ وصل است
گر مرد رهی نقش پی غافله بگذار

خواهی که ز دستت نرود دامن یوسف
دامان وصال هوس اایا ده دله بگذار

دل خنجر مژگان تو سیراب نسازد
یک قطرهٔ خون است درین آبله، بگذر

از حوصله بیش است حزین ، آرزوی تو
با لعل لب یار، حدیث گله بگذار