هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حزین لاهیجی، با زبانی نمادین و تصاویر زیبا، مخاطب را به بیداری، لذت بردن از زندگی، عشق ورزیدن و دوری از ریا دعوت می‌کند. شاعر از عناصری مانند گل، باغ، می، و بهار برای بیان مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه استفاده کرده است.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه، استفاده از نمادها و استعاره‌های پیچیده، و اشاره به موضوعاتی مانند می‌نوشی که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.

شمارهٔ ۵۴۷

سحر ز بستر نسرین سبک عنان برخیز
به پای گل بنشین، مست و می کشان برخیز

کرشمه می برد از حد نهال و جلوه، سمن
نگار من، پی تاراج گلستان برخیز

به چین جبهه نیرزد چو گل دو روز حیات
شکفته با همه بنشین و مهربان برخیز

بیا به میکده بنشین به کام دل زاهد
شراب کهنه ما نوش کن ، جوان برخیز

بر آستان گدایان شبی سری بگذار
به مدعای دل خویش کامران برخیز

اساس عشق من و حسن یار محکم باد
بهار گو برو و مرغ از آشیان برخیز

بلاست رشک محبت بر اهل درد حزین
چو شد وصال میسر، خود از میان برخیز
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۴۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.