هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات عمیق عاشقانه و عرفانی است که با تصاویر پراحساس و نمادین مانند آتش، شمع داغ، مزار شهیدان، و خورشید همراه شده است. شاعر از درد هجران، عشق و اشتیاق به معشوق و همچنین مفاهیم عرفانی مانند کعبه و صنم سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین استفاده از نمادها و استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۶۱۶

هرگه به یادش از جگر افغان برآورم
آتش ز جان گبر و مسلمان برآورم

چون سر کنم فسانهٔ شب های هجر را
آه از نهاد مرغ سحرخوان برآورم

از آستین برآرم اگر شمع داغ را
صد محشر، از مزار شهیدان برآورم

گویم اگر زکعبه ی کوی اش حکایتی
از سومنات، پیر صنم خوان برآورم

خورشید را اگر نکند دیده خیرگی
داغ تو را ز پردهٔ پنهان بر آورم

آگه نه ای اگر تو ز حال درون من
دل را بگو، ز چاک گریبان برآورم

ساقی به همّت کف دریا نوال تو
از موج خیز هر مژه طوفان برآورم

از خامشی، گشوده نشد قفل دل مرا
شد وقت آنکه از جگر افغان بر آورم

چون سر کنم حدیث لب لعل یار را
گرد از نهاد چشمهٔ حیوان بر آورم

سر کن حزین ترانه، که صد عندلیب را
از تنگنای بیضه غزل خوان برآورم
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.