هوش مصنوعی: این متن شعری است که از احساسات عمیق شاعر درباره‌ی تنهایی، یتیمی، ناامیدی، عشق و وفاداری سخن می‌گوید. شاعر از زندگی سخت و ناعادلانه شکایت دارد، اما در عین حال به عشق و امید نیز اشاره می‌کند. او از دوری یاران وفادار و بی‌وفایی دنیا می‌نالد، اما در دلش هنوز عشق و امید به آینده وجود دارد.
رده سنی: 16+ متن حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و اجتماعی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند ناامیدی و تنهایی نیاز به بلوغ فکری برای درک مناسب دارند.

شمارهٔ ۶۴۵

چون مهرهٔ ششدر، شده رفتار ز یادم
از چار جهت بسته فلک راه گشادم

آب گهرم ساخته باگرد یتیمی
جنس هنرم، در همه بازار کسادم

ممنون نبود شمع من از دست حمایت
یاران وفا پیشه سپردند به بادم

سر رشته ی تدبیر من از دست برون است
باشد چو نفس در کف دل، بست و گشادم

اقبال بلندم، علم افراشت چو خورشید
روزی که به دنبال تو چون سایه فتادم

دارم به دل از لالهرخسار تو داغی
دور از تو نشسته ست به جا، نقش مرادم

نامم به زبان فلک سفله گران است
چون حرف وفا از دهن دهر فتادم

خوشتر چه ازین غم که دلم را غم عشق است؟
شادی چه ازین به که به اندوه تو شادم؟

سازد چو دم صبح حزین زنده جهان را
از دل چو برآید نفس پاک نژادم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۴۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.