بر آن سرم که غم تازه در کنار کشم
ز داغ عشق به دل طرح لاله زار کشم

بسی کشیدم از آسودگی خمار بس است
سری به آن مژه های جگر فشارکشم

ز کوی عشق توان خاک تا به لب مالید
چه منت ازکرم خلق روزگارکشم؟

به یس تن ندهد اشتیاق روزافزون
اگر به راه تو تا حشر انتظارکشم

ز دیده ای که پر از خون حسرت است حزین
پیاله بر رخ آن آتشین عذار کشم