هوش مصنوعی: شاعر در این غزل از احساسات عمیق خود مانند عشق، ناله، وفاداری و رنج سخن می‌گوید. او از فرستادن پیام‌های پنهان، ناله‌های سوزناک، و هدایای نمادین مانند گل سجده و می مغان به معشوق یا دوستان دیرین یاد می‌کند. همچنین، از عشق بازی، وفاداری، و رهایی از هوس‌ها صحبت می‌کند. در نهایت، شاعر به زیبایی غزل خود و فرستادن گل بی‌خزان به بو شناسان اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و شاعرانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از عبارات مانند «می مغان» و «عشق بازی» ممکن است نیاز به درک بالاتری از ادبیات و فرهنگ داشته باشند.

شمارهٔ ۷۲۶

چقدر ز کلک و نامه، خبر نهان فرستم
به تو ناله سنج، خواهم نی استخوان فرستم

گل سجده ای که زیبد سر عرش تکیه گاهش
ز نیاز جبهه سایان، به تو سر گران فرستم

نشود اگر به سینه، ره قاصد نفس گم
دو سه حرف خون چکانی به تو ارمغان فرستم

ز معاشران دیرین نکند وفا فراموش
قدحی به پارسایان، ز می مغان فرستم

به دو روز عشق بازی ز بلند همّتی ها
به ذخیره سازی دل، غم جاودان فرستم

نزنم به کین گیتی، سر زلف آه شانه
چه طرازم آتشی را که به نیستان فرستم؟

ادبم نمی گذارد پی عذر میگساری
که به خاکبوس توبه، لب می چکان فرستم

ندهم به جیب دل جا، رگ و ریشه هوس را
به عطیه خار خشکی چه به گلستان فرستم؟

غزل حزین شکفته ز بهار طبع رنگین
به مشام بو شناسان گل بی خزان فرستم
وزن: فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن (رمل مثمن مشکول)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۲۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.