هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حزین لاهیجی، با تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، به توصیف معشوق، طبیعت و حالات عاشقانه می‌پردازد. شاعر از عشق، زیبایی و رنج‌های عاشقانه سخن می‌گوید و از زاهد بی‌حال انتقاد می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و عاشقانه پیچیده است که درک آن‌ها برای مخاطبان جوان‌تر دشوار بوده و نیاز به تجربه و شناخت بیشتری از ادبیات فارسی دارد.

شمارهٔ ۸۳۸

ای روی تو را موج عرق آینه سازی
آیینه ز عکس تو پریخانهٔ نازی

در چنگل مژگان تو گردون قویدست
گنجشک ضعیفی ست به سر پنجه بازی

ای گلشن نظاره، ز رخ پرده برانداز
تا شبنم این باغ کنم اشک نیازی

چون باد مرو سرسری از سیر گلستان
در هر گره غنچه ببین، گلشن رازی

پروانه، بیا گرم و ز من طرز بیاموز
آتش زده در خانهٔ من، شمع طرازی

ای زاهد افسرده، تو را زنده نگویم
بی درد چه حال است؟ نه سوزی، نه گدازی

خاموش حزین از غم ایّام خزانم
دل نغمه سراید، به چه برگی؟ به چه سازی؟
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۳۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۳۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.