۱۴۸ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۹ - شرم از نارسایی مدح

گشته ست صفحه، دامن دشت ختن حزین
نازم خرام کبک همایون مثال را

در حکم ماست ملک سلیمانی سخن
گوییم شکر سلطنت بی زوال را

نیروی کلک ماست که بالیده از غرور
بر خاک عجز، ناصیهٔ پور زال را

اوج فلک در آب گهر گشته غوطه ور
کلکم گشوده تاکف دریا نوال را

لیکن ز شرم کوتهی از مدح مرتضی
غسلی برآورم، عرق انفعال را
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸ - حال ابنای زمان
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰ - در وصف قلم پرتوان خود سروده است
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.