هوش مصنوعی:
شاعر در این متن به توصیف قدرت و عظمت خود و سلطنت بی‌زوال می‌پردازد. او از توانایی قلم خود در تحقیر دشمنان سخن می‌گوید و خود را در اوج می‌بیند، اما در نهایت از ناتوانی در توصیف مرتضی (علی) اظهار شرم می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم پیچیدهٔ ادبی و عرفانی است که درک آن به دانش زبانی و فرهنگی نسبتاً بالایی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات تاریخی و اساطیری ممکن است برای مخاطبان جوانتر نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۱۹ - شرم از نارسایی مدح
گشته ست صفحه، دامن دشت ختن حزین
نازم خرام کبک همایون مثال را
در حکم ماست ملک سلیمانی سخن
گوییم شکر سلطنت بی زوال را
نیروی کلک ماست که بالیده از غرور
بر خاک عجز، ناصیهٔ پور زال را
اوج فلک در آب گهر گشته غوطه ور
کلکم گشوده تاکف دریا نوال را
لیکن ز شرم کوتهی از مدح مرتضی
غسلی برآورم، عرق انفعال را
نازم خرام کبک همایون مثال را
در حکم ماست ملک سلیمانی سخن
گوییم شکر سلطنت بی زوال را
نیروی کلک ماست که بالیده از غرور
بر خاک عجز، ناصیهٔ پور زال را
اوج فلک در آب گهر گشته غوطه ور
کلکم گشوده تاکف دریا نوال را
لیکن ز شرم کوتهی از مدح مرتضی
غسلی برآورم، عرق انفعال را
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸ - حال ابنای زمان
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰ - در وصف قلم پرتوان خود سروده است
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
