کِی رَسَدْتان این مَثَل‌ها ساختن؟
سویِ آن دَرگاهِ پاکْ انداختن؟

آن مَثَل آوردنْ آنِ حَضرت است
که به عِلْمِ سِرّ و جَهْر او آیَت است

تو چه دانی سِرِّ چیزی تا تو کَلْ
یا به زُلْفی یا به رُخْ آری مَثَل؟

موسی‌یی آن را عَصا دید و نبود
اَژدَها بُد سِرِّ او لَب می‌گُشود

چون چُنان شاهی نَدانَد سِرِّ چوب
تو چه دانی سِرِّ این دام و حُبوب؟

چون غَلَط شُد چَشمِ موسیٰ در مَثَل
چون کُند موشی فُضولی مُدَّخَل؟

آن مِثالَت را چو اَژدَرها کُند
تا به پاسخْ جُزوْ جُزوَت بَر کَند

این مِثال آوَرْد اِبْلیسِ لَعین
تا که شُد مَلْعونِ حَقْ تا یَوْمِ دین

این مِثال آوَرْد قارون از لِجاج
تا فُرو شُد در زمینْ با تَخت و تاج

این مِثالَت را چو زاغ و بومْ دان
که ازیشان پَست شُد صد خانْدان

«مولوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir