هوش مصنوعی:
شاعر در این بیت‌ها از تاریکی شب و امید به صبح (نماد بهبودی و روشنایی) سخن می‌گوید و از درد دل و رنج‌های عاطفی خود می‌نالد. او از تشبیه‌هایی مانند «داغ دل لاله» و «کاسهٔ پر از خون جگر» برای بیان عمق رنج خود استفاده می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاطفی عمیق و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، اشاره به مفاهیمی مانند درد و رنج عاطفی ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.
شمارهٔ ۱۰۵
آن روز، شب تیرهٔ ما هم سحری داشت
کز صبح بناگوش تو چشمم خبری داشت
آن هم شده چون داغ دل لاله به ما خشک
این کاسهٔ ما بود که خون جگری داشت
کز صبح بناگوش تو چشمم خبری داشت
آن هم شده چون داغ دل لاله به ما خشک
این کاسهٔ ما بود که خون جگری داشت
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
